"List z drugiego końca świata" Rozdział 4 (Ło luju już tak daleko xd)

                  Wszystko szło idealnie. Na początku, jak zawsze trochę potańczyli, powygłupiali się a potem na reszcie przyszedł ten moment.

- Słyszałem, że chcieliście coś dziś dodać do naszego show. Co chcecie nam powiedzieć?

- Właśnie tak – Suho podniósł się z krzesła i zaczął opowiadać – Jest pewna bliska nam osoba na tym świecie. Zawsze była szczęśliwa i radosna, lecz ostatnio straciła swój humor i energię. Dziś są jej urodziny. Chcieliśmy jej życzyć, aby znowu była szczęśliwa i nie przejmowała się innymi

- I żeby się więcej uśmiechała – dodał Chanyeol

- Tak, uśmie…

- Żeby dalej była taka energiczna – rzucił Xiumin

- Właśnie…

- Aby tańczyła coraz lepiej! – Uśmiechnął się Kai

- Tań…

- Żeby była szczęśliwa – stwierdził Chen

- To już by…

- Niech będzie sobą – Baekhyun przekrzywił zawadiacko głowę

- Poddaję się, już nic nie mówię – Suho opadł zrezygnowany na krzesło a zamiast niego podniósł się Sehun:

- Skoro Suho Hyung nie chce to ja powiem.

Na twarzy chłopaka zakwitł uśmiech tak piękny, jak jeszcze nikt nie widział. Wszyscy patrzyli z rozdziawionymi ustami na maknae, który tak promienny kontynuował:

- Dziś, żeby poprawić ci humor zaśpiewamy specjalną piosenkę o zoo!

                  Więc zaczęli. Była to piosenka dla dzieci opowiadająca o różnych zwierzątkach w zoo. Każdy bardzo wczuwał się w rolę swojego stworzenia więc wyglądało to bardzo komicznie. Szczególnie kiedy Sehun zaczął wrzeszczeć jak małpa, śpiewający w tym czasie D.O ledwo mógł utrzymać czysty głos i nie roześmiać się. Wszystko skończyło się sukcesem. Kiedy prowadzący zapytał ich, kim jest ta szczególna osoba uśmiechnęli się:

- Nasz mały „hyung”

                  Powrót do domu jednak popsuł im humory. Zaczęli się zastanawiać, czy Jagoda tym razem odczyta dobrze wiadomość? Czy w końcu zrozumie, że czytają wszystkie jej listy?

- Aishhhh… Nie mogę!!! – Sehun krzyknął tak głośno, że Kai odskoczył gwałtownie od niego chwytając się za głowę

- Ał!!! Moje ucho!

- Ał moja noga…! – Baekhyun popatrzył wściekły na Kaia, który siedział na jego kolanie – Patrz gdzie upadasz! Naprawdę jak można być takim nieuważnym! Grrr mógłbyś czasem trochę pomyśleć! – w oczach Kaia pojawiły się łzy i gdyby nie to, że siedzieli w samochodzie bardzo szybko by zwiał.

- I w ogóle ogarnijcie się wszyscy! Zobaczymy jak będzie a na razie będziemy dobrej myśli. Chyba aż taka głupia nie jest…

                  Cała Korea huczy od plotek. Kim jest ta tajemnicza, specjalna dla całego EXO osoba? Czy to dziewczyna? Skoro hyung to niemożliwe… Ale co jeśli jednak. Powstają artykuły „Tajemniczy przyjaciel czy przyjaciółka?”, „Specjalna osoba dla całego EXO – czy można wierzyć iż to mężczyzna?”. SM stara się blokować wszystkie skandale, lecz nie jest to proste. Ludzka wyobraźnia nie zna granic.

                  - Cholera! – Sehun chodził wściekły po salonie – Jak mogli!

- To trochę nasza wina… mogliśmy bardziej uważać przy tym wszystkim – Suho patrzył ponuro na zespół – Możemy tylko czekać.

- Jak mogli nas odciąć od całego kontaktu z fanami! Na miesiąc! Nie dowiemy się czy Jago w końcu zrozumiała, że czytamy jej listy czy nie! Czemu oni tego nie rozumieją! – Baek znowu rozpoczął swój monolog narzekacza. Pozostali po prostu wgapiali się beznamiętnie w podłogę. W końcu odezwał się podłamany Xiumin:

- Czemu ja nigdy nie mam racji?

- Hyung – Kai popatrzył słodko – po prostu jesteś idiotą. – wszyscy się roześmiali a Kai oberwał poduszką. Chwila radości była jednak tylko malutką iskierką. Zaraz na ich twarze powróciło przygnębienie.

- Idę sprzątnąć kuchnię

- Suho hyung, – Xiumin spojrzał na podnoszącego się z fotela chłopaka – zrobisz mi kanapkę z serem?

- Okey…

- A mi podgrzej kiełbaskę.

- Dopsz.

- Ja poproszę…

                  Suho przyjął spokojnie zamówienia i udał się do kuchni, skąd do uszu chłopaków zaczął dobiegać dźwięk naczyń. Wszyscy, prócz Sehuna, odpłynęli do pokoi a maknae założył słuchawki na uszy. Siedział przez chwilę spokojnie a potem podszedł do kuchni:

- Hyung, skończyłeś?

- Twoją kanapkę? Tak masz tutaj. – podał mu talerz

- A był byś tak uprzejmy i zapakował mi to? Idę się przejść.

Suho spojrzał zaniepokojony. Sehun raczej miał w zwyczaju siedzieć w domy, ciężko go było wyciągnąć na spacer.

- Okey, ale weź okulary, gdyby ktoś cię zauważył. Robi się zimno, więc pamiętaj o czapce i szaliku. Najlepiej załóż…

- Dobrze mamo!– Sehun chwycił pakunek, wybiegł z kuchni, naciągnął buty, czapkę i zapominając o szaliku wyszedł z mieszkania.

                  Szedł ścieżką prowadzącą na pola. Droga wiodła przez wiśniowy lasek, który w kwietniu zachwycał swoim wyglądem wszystkich przechodniów. Teraz, jednak, wydawał się szary i martwy.

„Początek listopada…” pomyślał Sehun. Dostali dopiero trzy listy od Jago, a on już czuł jakby znał ją od zawsze. Dziewczyna, po której można się spodziewać wszystkiego. Dziewczyna, która wydaje się skałą. Dziewczyna delikatna. Dziewczyna zupełnie inna od wszystkich. Wreszcie dziewczyna, która rozumie co on czuje. Jakie inne tajemnice skrywa? Czym go zaskoczy w kolejnym liście? Nie wiedział, lecz czuł, że nie będzie się nudził. W końcu znalazł kogoś dla którego warto występować.

                 

                  Miesiąc minął, ale do przeglądu musieli czekać jeszcze dwa tygodnie. Czekanie wydawało się wiecznością, choć nie nudzili się zbytnio. W końcu wyszedł ich album „Love me Right” więc mieli mnóstwo wywiadów i kilka koncertów. Jak wiadomo jednak, czasu zatrzymać się nie da, więc po długim oczekiwaniu dzień listów w końcu nadszedł. Znalazły się tam już dwa listy.

                  - No czytaj to w końcu! – Sehun patrzył wściekły na Kaia, któremu udało się wyrwać list jego rąk

- No już, już… „Cześć Hyung! To niesamowite, że urodziłam się tego samego dnia co ta Wasza ważna osoba. Nie uwierzycie, ale obie lubimy chodzić do zoo! Nie wiem jak ją, ale mnie ta piosenka zdecydowanie podniosła na duchu. To jak udawaliście zwierzęta wyglądało przekomicznie (nie, nie słodko!)…”

- Naprawdę nie byliśmy słodcy? – zapytał Lay robiąc smutną minę.

- Dla Jagody? Haha oczywiście – Chanyeol roześmiał się – Nie umiem nawet sobie wyobraźć tej dziewczyny mówiącej nam, że jesteśmy słodcy…

- „W końcu tak jak kiedyś mogłam przez chwilę pośmiać się jak idiotka. Ostatnio w szkole pojawiła się jakaś dziwna atmosfera. O ile kiedyś wokół mnie czułam kompletną pustkę, tak teraz, jak tylko wchodzę na korytarz dostaję gęsiej skórki. W szafce znajduję dziwne karteczki. Tylko raz przeczytałam jedną z nich. Ktoś napisał tam „Przebrzydła dziwka”. Stwierdziłam, że nie warto czytać pozostałe. Może ich treść była inna, ale przekaz nie wiele się różnił. Myślę, że może to mieć związek z wydarzeniem z przed tygodnia. Jeden chłopak wyciągnął mnie do parku i znienacka…” – Kai wstrzymał oddech dla nadania dramatyzmu – „POCAŁOWAŁ MNIE”

- COOOOOOO?! – Sehun patrzył z niedowierzaniem na Kaia – CO ZROBIŁ?!

- No pocałował…

- Jak to?! Czemu?!

- Jejku Sehun o co ci chodzi? – Zdziwił się Xiumin

- Jak mógł ją pocałować?! Kto mu dał prawo do tego?!

- Bez przesady… W jej wieku takie rzeczy się zdarzają… - Wszyscy patrzyli rozbawieni na maknae

- No dobra niech czyta co dalej – przerwał w końcu Chen

- „Oczywiście odepchnęłam go od razu. Przeprosił i odprowadził mnie do domu. Wkurzający typek”

- I dobrze! – krzyknął D.O a wszyscy popatrzyli się na niego zaskoczeni. Chłopak spłonął rumieńcem i znowu spłynął do książki.

- „Karteczki nie robiły na mnie żadnego wrażenia, ale ostatnio kiedy weszłam do klasy nie było tam mojej ławki. Nikt oczywiście nie zwracał na mnie uwagi, ale widziałam jak w rogu chichotały dwie dziewczyny. Na szczęście pomogła mi taka miła Kasia. Z nią ostatnio udaje mi się zaprzyjaźnić! Jest taką dobrą osobą. Znalazłyśmy moją ławkę w łazience męskiej. Jak się domyślacie – nie przyjemna sytuacja.”

- Borze czemu się tak stało? Co ona im zrobiła? – Suho patrzył przygnębiony na kartkę

- Wydaje mi się, że musiała im czymś zawinić. Nie jest złą osobą, mogła zrobić to zupełnie nieświadomie – D.O ponownie chciał popisać się swoją wiedzą jednak Baek przerwał jego rozmyślanie

- Yyyy, nie wydaje mi się… Przecież pisze do nas o wszystkim co robi więc… To mało prawdopodobne. Mówiła o tym chłopaku… Może to było z tym związane?

- Może…

- „ Zaczęłam jeździć do szkoły na rowerze. Hej i yolo. Wiecie jakie to świetne uczucie ścigać się z autobusami? Po za tym polubiłam bardzo kanapkę gross”

- Co to jest? – zdziwił się Lay

- Kanapka z kurczakiem, majonezem i innymi dodatkami – wszyscy spojrzeli zdziwieni na Chanyeola –jak można tego nie wiedzieć?

- Najwyraźniej można – Suho popatrzył ponaglająco na Kaia

- „Tak w sumie… to wszystko. Pa hyung! PS. Wiecie, że momentami zaczynam sobie myśleć „Może oni jednak cztają te listy?” Idiotyczne prawda?”

- NIE – stwierdził Sehun a pozostali przytaknęli mu – Dobra to następny czytam…

- Czy mogę teraz ja przeczytać? – przerwał mu nieśmiało D.O

- No ale…

- Tak jasne! – Suho zawsze starał się otworzyć Kyungsoo na ludzi więc nie przepuszczał żadnej okazji – Masz list.

                  D.O wziął kartkę od hyunga, rzucił okiem na słowa i… Rozpłakał się.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Dziękuję za 416 wyświetleń! Nie mogę uwierzyć nawet jeśli to tak niewiele... Komentujcie :P